پیگیری اخبار

دیروز دو تا خبر رو تصمیم گرفتم که دنبال نکنم. یکی ویدیوی تروریست شاه چراغ که توان دیدنش رو نداشتم و یکی هم عکس دختر نازنین فرشته!

چرا ویدیوی تروریست رو نخواستم ببینم؟ طبیعتا به خاطر سطح خشونتش و نکنه این که ببینم و حالم خراب بشه. یا حتی ببینم و حالم خراب نشه. چون توی اون صورت حس بدی به خودم دارم از انسان نبودن و همدلی کمم.

عکس دخترک رو دیدم. ولی خیلی پیگیر راست و دروغش نشدم. چون واویلا اگه راست باشه!!! و خدا کنه که دروغ باشه. البته چیزی از درد دخترک کم نمی کنه.

این تمنای من برای دیدن جهان آنگونه که دوست دارم برام عجیبه. این تقلای من برای انکار اخباری که می شنوم و این حجم از سلکتیو عمل کردن در انتخاب اخبار و وقایعی که باید دنبال کنم و باور کنم برام عجیبه. چون من به طرز قابل توجهی دارم دنیا رو از دریچه نگاه خودم می بینم و این هر چند خبر تازه ای نیست ولی هیچ وقت تا این حد حسش نکرده بودم. اگه بخوام واقعیتش رو بگم الان می تونم یک بسیجی رو درک کنم که چطور همه مسائل رو توجیه می کنه.

فرآیندی که توی ذهن من ایجاد می شه و من تا حالا بهش آگاه بودم شامل بلاک کردن سورس ها و تحلیل های که دوست ندارم یا مخالف نظرم صحبت می کنند، دنبال نکردن اخبار ناخوشایند، شنیدن ولی تعمق نکردن در خبر، ناقص شنیدن خبر، صحت سنجی نکردن خبر و مرحله آخر درگیر نشدن احساسی با خبر هست.

مراحلی که مجموعا به نشنیدن، نادیده گرفتن، کم اهمیت قلمداد کردن، انکار و یا انگیج نشدن احساسی وقایع اطرافم خلاصه می شن.

خوب من می خوام کوزشن کنم این رفتار رو. طبیعتا این رفتار دیفالت من بوده تا الان. می دونی وقتی یه چیزی دیفالت تو هست یعنی خوبی های خودش رو داره.

طبیعتا خوبی این رفتار حس خوب به اطراف، ایجاد امید، احساس رضایت از عملکرد خودم و مقصر دونستن حکومت، سالم نگه داشتن احساس و روان و نهایتا امکان عملکرد عادی در زندگی به گونه ای که منافع شخصی و خانوادگی ام حفظ بشه هست.

ضمنا به این ترتیب من حس بد قضاوت در مورد خودم رو هم ندارم. این که من این همه تلخی رو دیدم و کاری نکردم. این که اون قدر آزاده و با همت نیستم که تمام این منافع رو کنار بذارم و برای انسانیت و اخلاق و نفع جمعی هزینه بدم.

حالا سوال اینه که واقعا باید دید؟ باید این مراحل رو نسبت به این اخبار طی کرد؟ استراتژی کبک و برف چه بدیی داره؟

فکر می کنم سه تا راه دارم.

اول همین مسیری که اومدم رو دنبال کنم. اخبار سلکتیو در حدی که روحیه سانتی مانتالم جریحه دار نشه.

دوم درگیر شدن احساسی با اخبار و مو رو از ماست بیرون کشیدن در حد توان، که در اون صورت دو تا راه پیشم ایجاد می شه.
دو یک این که بشنوم و بفهمم و هیچ کاری نکنم. مثل قبل. در این صورت علاوه بر این که روانم داغون شده و عملکردم توی بقیه حوزه از بین می ره، هیچ حس آزادگی که نمی کنم که هیچ که حتی حس بدتری نسبت به خودم خواهم داشت. مزیتش اینه که حداقل درک واقعی تری از خودم دارم. توی حباب زندگی نکرده ام.
دو دو این که بشنوم و برم سراغ هزینه دادن. توی این راه من احتمالا منافع شخصی ام رو از دست می دم ولی از نظر احساسی نسبت به خودم درک بهتری دارم. حس آزادگی.

نمی دونم باید این تریدآف رو چطور انجام بدم.